Zondag, Coltrane en regen

Er moet me iets van het hart.

Mijn stage van drie maanden bij Brussel Deze Week zit er op. Een uiterst actieve periode is daarmee afgesloten. Want Brussel Deze Week, dat was de hele tijd bezig zijn met datgene wat ik drie jaar geleden als studierichting voor gekozen heb: Journalistiek.

Met een stageresultaat dat afstevent op Grootste Onderscheiding, ben ik meer dan gelukkig. En toch heb ik het voorbije weekend met een rare nasmaak geleefd.
Brussel Deze Week was actief bezig zijn, mezelf inzetten om toch maar tijdig een artikel te schrijven, research doen, en dagelijks heen en weer naar Elsene pendelen. En wat rest me nu? Een zee van tijd. Michel Houellebecq. De mensheid, die is er aan. Jazz, regen, en tijd. Een mens begint er sowieso over na te denken. Al dan niet met argwaan. Zonder doel.

Een koffie-afkickverschijnsel. Want koffie, dat is drugs, zeker weten. Er ging nauwelijks een dag op de redactie voorbij dat ik niet talloze malen langs de koffiezet passeerde. 's Ochtends was het een warme begroeting, een grote mok vol steun, vol wakker. Een vierdaags koffieloos experiment verzandde in lethargie en een verminderd concentratievermogen. Ik doe er evenwel goed aan nu af te bouwen.

Behalve voor mijn bittere vriendin: Turkse koffie, gekookt, als het even kan met een stukje Turks fruit. De combinatie die loont.

Ik klets maar wat. Luister naar Duke Ellington en John Coltrane. Vraag me af wat ik de komende twee weken, voor mijn eigenlijke afstuderen, ga doen. Boeken lezen. En films bekijken. Last Tango in Paris. Ex drummer. Sunshine (nog eens). Babel (nog eens). ...

Zoals gezegd, Michel Houellebecq blijft me trouw. Ook al is het niet van harte. De uitleg, het hoe en waarom van kleppers als Particules élementaires, zal u niet op deze blog lezen. Evenmin als het bevreemdende Mogelijkheid van een eiland, pas uit en nu al een begrip in mijn persoonlijke leefwereld. Maar ook: ingewikkeld om te lezen. Moeilijk en tegendraads om uit te leggen. Maar om over na te denken? En de dromen de vrije loop te laten? Altijd ruimte voor. En tijd.

Reizen dan maar. Daarover lezen jullie binnenkort meer. En af en toe een opiniestuk, scheldstuk of broze reflectie. U vlooit het maar uit. Steeds welkom overigens.

Prettige gedachten, veel leesplezier.

Christophe