Wist u dat er zoiets bestaat als een betontechnoloog? Stond gisteren in een mail van Vacature. Wel, ik wist ook niet van het bestaan van dit leuke beroep af, tot gisteren. Maar vacatures voor journalisten? Ik zwijg in alle talen. De meeste vacatures ook.
De komende maand weet ik wel wat gedaan. Ik ga immers als jobstudent-redacteur aan de slag bij Brussel Deze Week (jaja, na mijn stage heb ik me daar minstens voor één maand weten binnenpraten). En binnen één maand leest u een update van wat ik daarna ga doen. Afspraak, voor dit gedeelte althans, op 31 augustus.
Als de goden me gunstig gezind zijn, werk ik in september hopelijk ook voor Brussel Deze Week. Fulltime dan. U weet dat september traditioneel een vakantiemaand voor me is, maar van één keer niet te reizen ga je niet echt dood. Het is immers voor de 'goede zaak'. En eerlijk: ik zou ook wel tranen van geluk kunnen huilen als ik fulltime aan de slag zou kunnen als journalist bij Brussel Deze Week. En ik geef een fuif als ik mijn perskaart heb. Deal!
Onder invloed van al dit geplan en al deze nadenkendheid, begint het me te dagen dat al deze toekomstmuziek mijn halve leven gaat bepalen. Vanochtend, in alle koelte op de fiets, had ik zowaar een toekomstvisoen. Het is te zeggen...niet echt een visioen, maar eerder een sterk gevoel dat alles in de juiste plooi zou vallen. Er hing iets speciaals in de lucht. Als ik dus 'journalist blijf pleiten', en berust in alles wat binnen de magische oogstmaand augustus zal gebeuren, kom ik er wel. Mocht ik in het Midden-Oosten wonen, ik zou er geheid nog een In'shallah aan toevoegen.
Terwijl ik dit schrijf, ben ik ook plannen aan het maken om op mijn ambitieuze manier opnieuw te DJ'en. Ik had het al aangekondigd op mijn vorige post, maar ondertussen zijn er toch al twee draaisessies voorbij, en voel ik dat het echt wel opnieuw iets wordt. Eén vaststelling: Dedju, dat was lang geleden. En ik had het niet echt door. In journalistiek studeren is dan toch veel meer tijd gekropen dan verwacht. En dan schuif ik hobby's nogal makkelijk aan de kant. Ik moet bekennen dat ik de laatste tijd ook veel heb gelezen, iets wat ik nu toch makkelijker doe dan in het verleden. Mijn voorliefde voor turven, dikke kluiven en vakkundige politiek-actuele werken groeit met de dag.
Maar we gaan het vandaag niet echt over politiek of actualiteit hebben. Fuck it. Ik had het dus over Avenue Métropole, een ronkende naam om te DJ'en, waarbij veel mensen zich afvragen "Kan dat niet in't Nederlands/Vlaams?" (Al gehoord op een fuif waar ik voor de muziek zorgde).
Sta me toe een paar regeltjes, zo niet een visie, te formuleren:
1. DJ Avenue Métropole draait enkel de muziek die hij goed vindt
2. Ik draai enkel met vinyl - of heel zelden CD's - op fuiven.
3. Ik weiger mee te doen aan de MP3- hype van hedendaagse DJ's.
4. Ik ben geen stijlicoon en koester ook geen enkele verlangen om dat te zijn.
5. Ik draai niet enkel één genre, maar de genres waar ik die avond zin in heb.
6. Als alle bovenstaande regels gerespecteerd worden, dan zorg ik gaarne voor muziek, zonder verpinken...
7. Ik draai nooit langer dan drie uur.
8. Desnoods draai ik voor een selecte kring, intimi of louter als amusement voor mezelf. Ik ben trendongevoelig.
Mijn muziekstijlen tenslotte: Drum&Bass, House, jazz, techno, elektro, ambient, soul, funk,...veel dus. Ik ga geen boom opzetten over vermaledijd hokjesdenken, vermits ik vaak wel in hokjes denk. Maar toch: eigenlijk maakt het niet uit wat ik draai, zolang het goed klinkt en voor de nodige sfeer zorgt. Simpel.
Nu ik over mijn muziek heb gepraat, staat het me vrij om u gedag te zeggen. De rest - verslag van mijn eerste werkdag - leest u morgen of het komende weekend. En uiteraard zal ik tijdens mijn job meer publiceren dan tijdens de voorbije vakantiemaand. Er zit immers veel in de lift.
Christophe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten