Fantastisch lang geleden, zo'n blogpost. Ik was haast vergeten dat ik een blog had.
Iets deed me terugkeren, en nu ik er opnieuw ben, dacht ik van 'ik kan evengoed opnieuw beginnen bloggen'.
Nee, beste lezer. Of ja, maar. Om eerlijk te zijn: Toen ik nog op geregelde tijdstippen blogde, had ik de indruk dat mijn geschrijf maar weinig mensen kon boeien. Ik ken zelfs iemand die ronduit geërgerd reageerde op mijn blog-aankondigingen, en vermits ik toen wat jonger was en bijgevolg wat minder in perspectief zag, trok ik me dat nogal aan, en 'vergat' ik deze blog.
Na anderhalf jaar - of zoiets toch - herlas ik echter mijn bijdragen over Kosovo en Bosnië en realiseerde ik me dat het toch niet zo slecht was, zelfs soms ronduit goed. Mijn heimwee zet ik nu om in nieuwigheid. En als u die ouwe verhalen zou willen teruglezen: gewoon in het keuzemenu teruggaan naar augustus 2007. Lekker lezen.
Maar nu dus de terugkeer. Groot of klein, wereldschokkend of niet, roerend mee eens of niet... Schrijven is een uitlaatklep, en dat zal u weldra merken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten