Mijn eerste echte opdracht voor BDW is een portret maken van Edward Dabski, een Poolse accordeonist die tijdens de weekdagen mensen in Brusselse metrostations verblijdt met de tonen van zijn trekzak. Vermits een teveel aan poëzie in een journalistiek artikel uit den boze is - en omdat mijn kopstuk niet de nodige draagkracht dreigt te hebben - publiceer ik een voorsmaakje op mijn blog.
Hier zijn de feiten: Edward Dabski wordt in 1948 geboren in een dorp in de buurt van Lublin, Polen. In 1993 besluit hij naar Brussel uit te wijken omdat het Polen van na de val van de muur hem geen toekomst meer kan bieden. Hij geeft zijn familiale leven op, maar weigert zijn passie te verwaarlozen als hij eenmaal hier arriveert: accordeon spelen. Uiteindelijk, na vele jaren, engageert hij zich in ons land voor verschillende culturele projecten, neemt dit jaar deel aan de muziekwedstrijd 'Les voix de St. Josse' - een cultuurproject van de gemeente Sint-Joost-ten-Node - en repeteert regelmatig met de Brusselse fanfare 'Jour de fete'. Hij spreekt een gebrekkig Frans, wat zijn integratie en zijn engagementen tot kleine wonders maakt. Zo ook mijn verhaal, als ik met bovenstaande feiten een coherent artikel kan schrijven.
En als dat niet lukt, laat ik de brave man in een woordenloze wereld verder spelen. De muziek zegt meer dan de woorden die ik in petto heb. De sfeer in metrostation Botanique (Kruidtuin) op een maandagochtend, de zachte, melancholische noten die de gehaaste voorbijgangers treffen, en de lachende Dabski achter zijn instrument...u proeft er best zelf van. Meteen ook een reden om naar Brussel te komen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten